Marco Polo Mansion Restaurant – Η αυλή της γαστρονομίας στην παλιά πόλη της Ρόδου
Η εικόνα που είχα για το φαγητό στη Ρόδο και ιδιαίτερα στην παλιά πόλη ήταν από μέτρια έως κακή!
Αναπολούσα παλιές καλές εποχές με τον Alexis Four Seasons, την Παλιά Ιστορία και τα Κιούπια – εκείνης της εποχής – του Μιχάλη Κουμπιάδη που έκαναν την ανατροπή… όλα αυτά όμως ανήκαν σε μια άλλη εποχή.. με άλλα standards και πολύ πίσω από το σημερινό επίπεδο της γαστρονομίας στη χώρα μας.
Το νησί παρόλο που έχει πολλά εστιατόρια και ταβερνάκια, δυστυχώς απευθύνεται σε τουρισμό που αποζητά μαζική εστίαση και αυτά που ξεχωρίζουν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού!
Σ’αυτό το άρθρο θα αναφερθώ σε ένα από αυτά, που αποτέλεσε για μένα μεγάλη έκπληξη γιατί δεν το γνώριζα και δεν είχα διαβάσει καμία αναφορά πριν το επισκεφτώ.
Με την παρότρυνση ενός φίλου – λάτρη και γνώστη του κρασιού – του οποίου τη γνώμη εμπιστεύομαι, βρέθηκα ήδη το πρώτο βράδυ που έφτασα στο νησί, να δειπνώ σε μια κατάφυτη αυλή (αφού είχα κάνει κράτηση αρκετές μέρες πριν) με διάσπαρτα τραπεζάκια ανάμεσα σε λεμονιές και μανταρινιές, κλιμακωτά σε επίπεδα. Ωραίος φωτισμός, ένα συντριβάνι στο πίσω μέρος της, φιλικό προσωπικό και ωραία ατμόσφαιρα.
Το Marco Polo Mansion Restaurant στεγάζεται σε ένα κτήριο του 15ου αιώνα και στον ίδιο χώρο λειτουργεί ένα boutique hotel.
Τα πάντα προσεγμένα στη λεπτομέρεια… από τα μαρμάρινα τραπεζάκια και το service, μέχρι το στήσιμο των πιάτων και την καλή λίστα κρασιών.
Για μένα η βραδιά ήταν πραγματικά μεγάλη έκπληξη!! Δεν περίμενα να γευτώ τόσο δημιουργικά πιάτα! Εκτός του καταλόγου, είχε τουλάχιστον 5 πιάτα ημέρας με υλικά της εποχής και ψάρι ημέρας.
Οι γεύσεις που διαδέχονταν η μία την άλλη συναγωνίζονταν σε τεχνική και δημιουργικότητα, πιάτα φτασμένων σεφ και τα υλικά ήταν εξαιρετικής ποιότητας.
Ξεκινήσαμε με carpaccio λαβράκι με μάνγκο, στη συνέχεια γαρίδα με crumble φουντουκιού, γιουβαρλάκια μαγιάτικου ημέρας με κολοκύθι, καρότο και σπιτικό ζωμό ψαριού και γαρνιτούρα ξεροψημένη την πέτσα του.
Για κυρίως μαγιάτικο με σέσκουλα, μύδια, πατάτα και αυγά ψαριού!
Όσο για τα επιδόρπια, δεν ξέρω ποιο να ξεχωρίσω και να σας προτείνω… χειροποίητο παγωτό με καραμελωμένο αμύγδαλο, αποδομημένος μπακλαβάς με φιστίκι Αιγίνης, πανακότα καφέ.
Και ζητώντας το λογαριασμό, μας πρόσφεραν σπιτικά λικέρ με γεύσεις λεμόνι, μανταρίνι και μύρτο!
Με τα όσα γεύτηκα, ζήτησα να μάθω ποιος είναι ο σεφ και προς ακόμη μεγαλύτερη έκπληξή μου, ήρθε και μας συστήθηκε ένα σεμνό 25χρονο παιδί, που αγαπά πολύ αυτό που κάνει και βγαίνει στα πιάτα που σερβίρει.
Συγκρατείστε το όνομα Σωτηράκης Λευτέρης γιατί σίγουρα θα ακουστεί πολύ στο άμεσο μέλλον και θα έχει μια λαμπρή πορεία στο χώρο της εστίασης!
Πόσο χαίρομαι να ανακαλύπτω τέτοια διαμάντια και να ανατρέπεται η εικόνα που έχω για κάποια νησιά και την έχει δημιουργήσει το κακό προηγούμενο και κάποιοι κακοί επιχειρηματίες.
Αν είχα παραπάνω μέρες στο νησί, θα επισκεπτόμουν το Marco Polo τουλάχιστον 2 φορές ακόμη για να έχω καλύτερη άποψη για το φαγητό του Λευτέρη Σωτηράκη.
