Fine dining από το chef Γιώργο Μπακόπουλο στο Mykonos Princess

Ξέρω ότι στο νησί μου, ο επισκέπτης έχει χιλιάδες επιλογές από σουβλάκι έως αστακό και εστιατόρια που συναγωνίζονται επάξια πολλά μισελενάτα.
Εγώ είχα την τύχη – χάρη στο chef Γιώργο Μπακόπουλο – να απολαύσω ένα 2ήμερο του Σεπτέμβρη τη διαμονή στο Mykonos Princess στον Άγιο Στέφανο, σε απόσταση αναπνοής από τη χώρα της Μυκόνου και με θέα το παλιό λιμάνι της από το δωμάτιό μου.
Κάνω μια μικρή εισαγωγή – πριν αναφερθώ στο μενού degust που απόλαυσα το πρώτο βράδυ στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, το “Κάπαρη”, για την εξαιρετική φιλοξενία που ξεκίνησε πριν καλά καλά φτάσουμε στο νησί.
Είχαν μεριμνήσει – όπως και για κάθε επισκέπτη – αν χρειαζόμασταν transfer από λιμάνι ή αεροδρόμιο, να μας στείλουν τα κόστη με email, ασχέτως αν θα το χρησιμοποιούσαμε ή όχι.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας υποδέχθηκαν με welcome drink (σπιτική δροσερή λεμονάδα) στο bar δίπλα στην πισίνα, καθώς το δωμάτιό μας ήθελε 15 λεπτά για να ετοιμαστεί.
Μπαίνοντας στη junior suite με τη minimal διακόσμηση, στο μικρό τραπεζάκι υπήρχε γλυκό σταφύλι και μαστίχα για το καλωσόρισμα.
Πετσέτες – πέραν αυτών που ήταν για χρήση στο δωμάτιο – υπήρχαν άλλες για την πισίνα και δυο που μπορούσες να πάρεις μαζί σου με τσάντα θαλάσσης στην παραλία.

Τα amenities της Apivita είναι από τα αγαπημένα μου και με περίμεναν και εδώ. Παντόφλες δωματίου λινές σε χρώμα της άμμου, διαθέσιμες στην ντουλάπα.
Το mini bar είχε από κρασιά και αναψυκτικά ώς και σοκολάτες “Alexandros” που τις ξεχωρίζω. Ειδικά αυτή με το ροζ πιπέρι είναι η αγαπημένη μου.
Από το μπαλκονάκι του δωματίου, θέα στο παλιό λιμάνι. Με τη θάλασσα “λάδι” δε σου έκανε καρδιά να αποχωριστείς αυτή τη θέα…
Όμως η ζέστη στο νησί δεν αντέχεται – ειδικά όταν δε φυσάει – και η πισίνα με καλούσε για μια βουτιά.
Λίγες ξαπλώστρες με αναπαυτικά στρώματα γύρω από την πισίνα (πέτυχα την τελευταία διαθέσιμη) και οι τουρίστες γύρω να “ξεροψήνονται” στον ήλιο.
Η απόλυτη χαλάρωση… βούτηξα σχεδόν αμέσως και επιστρέφοντας στην ξαπλώστρα βρήκα να με περιμένει ένα ελαφρύ cocktail από το bar της πισίνας (προσφορά προς όλους τους διαμένοντες που ήταν εκείνη την ώρα στο χώρο).
Είχε μεσημεριάσει πλέον και είπα να δοκιμάσω κάποιο από τα πιάτα του μεσημεριανού μενού που σέρβιραν στην πισίνα, αν και φύλαγα την όρεξή μου για το degust που θα ετοίμαζε ο Γιώργος για μας το βράδυ.
Ήταν λαχταριστά όσα έβλεπα να τρώνε γύρω, αλλά μου έκανε κλικ μια σαλάτα με ψητές γαρίδες, καλαμπόκι, mango και vinaigrette bacon.
Έφτασε λαχταριστή σε μεγάλο μπωλ πάνω σε δίσκο με διάφορα είδη ψωμιού καθώς και ελαιόλαδο και ελιές συνοδευτικά.
Την απόλαυσα πράγματι και σκεφτόμουν ήδη το βραδυνό που θα ακολουθούσε.
Στο all day menu υπάρχουν ακόμη αρκετές επιλογές, όπως σλάτα με κινόα και σολομό, ελληνικά dips με πιτάκια (τζατζίκι, μελιτζανοσαλάτα, ταραμοσαλάτα) που αγαπούν οι τουρίστες, ριζότο τομάτας με βασιλικό και ούζο, ταλιατέλες με σάλτσα από μυκονιάτικες τομάτες και βασιλικό (μου έσπασε τη μύτη από τη διπλανή ξαπλώστρα), πένες ολικής με μπρόκολο και κρέμα bacon-παρμεζάνα, γύρος χοιρινός με πιτάκια και φρέσκες πατάτες τηγανητές, burger black angus ή λαχανικών, μίνι σουβλάκια κοτόπουλο με ινδικά μπαχαρικά, ακόμη και club με χειροποίητο προζυμένιο ψωμί και κοτόπουλο και πίτσα με χειροποίητη ζύμη.
Κι όλα αυτά, πρόχειρα δίπλα στην πισίνα πάνω σε μιά άνετη ξαπλώστρα!
Με βαριά καρδιά άφησα την άνετη ξαπλώστρα καθώς ήθελα να κάνω ένα douche και να απολαύσω το σούρουπο από το μπαλκονάκι του δωματίου.
Όταν είμαι όμως στο νησί δε με χωρά ο τόπος… θέλω να είμαι συνέχεια έξω και να ρουφώ τις στιγμές… τον αέρα, τον ήλιο… να περπατώ στα ασβεστωμένα σοκάκια… να χαιρετώ τους ντόπιους που γνωρίζω από παιδί…

Χαλάρωσα όμως στο άνετο δωμάτιο και ετοιμάστηκα για το δείπνο στο εστιατόριο “Κάπαρη” που σερβίρεται στο πάνω μέρος του εστιατορίου με θέα το λιμάνι.
Η κεντρική ροτόντα στρωμένη για μας! Αφού καθίσαμε και μη χορταίνοντας αυτή τη μοναδική θέα, δυο δροσερά cocktails έφτασαν στο τραπέζι με την επιμέλεια του sommelier και F & B manager – Σάκη Ράγγα – ο οποίος επιμελήθηκε και το wine pairing όλης της βραδιάς. Με κάθε μας πιάτο ταίριαξε και κάποιο κρασί από τον ελληνικό αμπελώνα, ώστε να αναδείξει ακόμη περισσότερο τις γεύσεις από το μενού του Γιώργου Μπακόπουλου και της ομάδας του. Πρόσεξε και την παραμικρή λεπτομέρεια… από τα αρώματα και τις τανίνες μέχρι τους βαθμούς του alcohol, ώστε κάθε πιάτο να έχει δίπλα του το σωστό κρασί. Και νομίζω το πέτυχε!
Ξεκίνημα με ψωμί από φυσικό προζύμι από μύκητα που συντηρεί ο chef 3 χρόνια και πριν ψηθεί ξεκουράζεται στο ψυγείο 18 ώρες.Amuse bouche δυο πεντανόστιμες μπουκιές, τραγανό arancini και καπνιστό χέλι με ταραμά.
Μετά την ωραία εισαγωγή και αφού εμφανιστηκε ένα ολόγιομο φεγγάρι που σου έκοβε την ανάσα, πέρασμα στο πρώτο πιάτο που δεν ήταν άλλο από μια “μυκονιάτικη σαλάτα” με ώριμα τοματίνια, λούζα που φτιάχνει ο ίδιος ο chef και τροβολιά Μυκόνου. Ένα μοσχοφίλερο από Κτήμα Γαία δίπλα της, πήγε καλά.Ένα σκουμπρί στη συνέχεια – σκέτη λιχουδιά – που το συνόδευαν πουρές από κοκκινιστούς γίγαντες, ταραμοσαλάτα και καμένη λαχανίδα, ταίριαξε γάντι με μια Μαλβάζια, τη Femina από το οινοποιείο Δουλουφάκη.Το επόμενο στάδιο ήταν ένα κριθαρώτο με γαρίδες – φτιαγμένο από το ζωμό τους – και ώριμες τομάτες από το νησί! Συνδυάστηκε με Infinity ροζέ (μοσχοφίλερο – gewurztraminer και λίγο αγιωργίτικο) από το Κτήμα Πυργάκη.Το χταπόδι με τη φάβα σε ζωμό από στιφάδο και γλυκά κρεμμυδάκια, ταίριαξε πολύ καλά με μια ξηρή μαυροδάφνη, την “Tsigelo” του Ρούβαλη.Ένα πιάτο “ποίημα”, ο μπακαλιάρος φρικασέ που η καρδιά του μαρουλιού που τον συνόδευε ήταν καψαλισμένη και η αυγολεμονάτη σάλτσα, πειρασμός! Δίπλα του, ο Σάκης Ράγγας έβαλε μια Σαντορίνη του 2020, του Αρτέμη Καραμολέγκου.Τα μοσχαρίσια μάγουλα με χειροποίητο κουσκουσάκι και μπεσαμέλ συνδυάστηκαν με “Γη και Ουρανός” του Θυμιόπουλου και το αρνίσιο κότσι με τον πουρέ καπνιστής μελιτζάνας και την κροκέτα μελιτζάνας, ταίριαξε με το Syrah από Κτήμα Αβαντίς.Το δείπνο μας έκλεισε με τρία εξαιρετικά γλυκά από το chef και την ομάδα του.
Ένα αποδομημένο γαλακτομπούρεκο με ελαφρύ σιρόπι πορτοκαλιού, καρυδόπιτα με μαστίχα και ένα σοκολατένιο για ορκισμένους chocoholics.Το αποκορύφωμα εδώ το ταίριασμα των γλυκών με ένα Vinsanto του 2013 από τον Αργυρό στη Σαντορίνη.
Ακόμα και τα mignardises ήταν απίστευτα! Μια μπουκιά χαλβά με μέλι σου άφηνε στο στόμα γεύση από κανέλα και γαρύφαλλο, μια δροσερή μπουκιά από καρπούζι σε συνδυασμό με φράουλα και άφησα τον αγαπημένο μου συνδυασμό για το τέλος… μια μπουκιά από πεπόνι με δυόσμο!Πραγματικά το απολαύσαμε. Ο Γιώργος και η ομάδα του κάνουν εξαιρετική δουλειά και αυτή τη σαιζόν σε ένα νησί με μεγάλες απαιτήσεις.
Θα ακολουθήσει ξεχωριστό άρθρο για το εξαιρετικό πρωινό του ξενοδοχείου που είναι a la carte και επιμελείται ο ίδιος ο chef.
Κάπαρη
Mykonos Princess – Άγιος Στέφανος Μύκονος