Il Tinello – Η τρατορία του Αλίμου που την βρίσκεις μόνο με gps…

Όταν φτάσεις με το gps στον αριθμό 54 της οδού Κνωσσού στον Άλιμο, θα παρκάρεις και θα μπεις στην αυλή της διώροφης κατοικίας με τις μεγάλες βεράντες.
Θα σε υποδεχθεί ο Στέφανος με το ταπεραμέντο Ιταλού, παρόλο που ο ίδιος είναι Έλληνας και θα σε κάνει να αισθανθείς τόσο οικεία, λες και είσαι καλεσμένος σε σπίτι!
Περιποίηση που δεν τη συναντάς σε εστιατόριο, ατμόσφαιρα ζεστή και φιλική, πειράγματα κι ανέκδοτα κι αν είναι σε μεγάλα κέφια.. χορό με πελάτισσες.
Την τελευταία φορά που πήγα, περίμενα την παρέα μου έχοντας παρκάρει έξω απ΄το εστιατόριο και βλέπω το Στέφανο – είχε δει ότι ήμουν έξω – να έρχεται με μια κούπα ζεστά τορτελίνια σε ζωμό μοσχαριού. Μπορώ να μην τον αγαπώ;;;
Στο “Il Tinello” (η μετάφραση είναι μικρό σαλονάκι/τραπεζαρία) δεν υπάρχει κατάλογος· από τότε που άνοιξε λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο έχοντας υιοθετήσει μια σταθερή τιμή (γύρω στα €25 – 30 κατ’άτομο) και δοκιμάζεις όλα όσα βγάζει η κουζίνα! Βγαίνοντας να σερβίρει κάποιοι από τους πελάτες του αρπάζουν το πιάτο απ’τα χέρια… είναι τέτοια η οικειότητα που έχουν μαζί του και ο ίδιος το απολαμβάνει.
Τα ζυμαρικά τους είναι φρέσκα, φτιάχνονται όλα απ’τους ίδιους και βράζονται τη στιγμή που τα σερβίρουν στον πελάτη για να μη φύγει το άμυλο.
Η ιταλική focaccia σερβίρεται με sorpresa (ιταλικό αλλαντικό) από μια μικρή φάρμα στην περιοχή του Veneto που διατηρεί φίλη της Ντανιέλας. Στην φωτο κάτω με προσθήκη πολέντας.

Τα φρέσκα casarecce σερβίρονται με χειροποίητο λουκάνικο salciccia φτιαγμένο απ΄τη Ντανιέλα.
Οι παπαρδέλες συνοδεύονται από κομματάκια κοτόπουλο και ψιλοκομμένα αμύγδαλα.
Η carbonara είναι al dente όσο δεν παίρνει και το ριζότο ημέρας – τέλεια χυλωμένο – ήταν με σαφράν.
Όταν βρίσκουν φρέσκο αστακό, τον μαγειρεύουν με λιγκουίνι και μια ντελικάτη λευκή σάλτσα.
Όσο για την ταλιάτα με το σπιτικό πουρέ, τη φτιάχνουν εδώ και χρόνια και είναι πάντα το ίδιο καλή. Ψημένη πάντα rare και μην περιμένετε να ρωτηθείτε αν τη θέλετε καλοψημένη· εδώ σερβίρεται όπως πρέπει να είναι!
Κλείνεις με μαρέγκα, τιραμισού, πανακότα, creme brulee ή ότι τραβάει η όρεξη της μαγείρισσας και ιταλικό εσπρέσο.
Στο “Il Tinello” πηγαίνω σχεδόν από τότε που πρωτοξεκίνησε κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις.
Χωρίς φιοριτούρες… χωρίς διαφήμιση… αποτελεί σταθερή αξία κι αν δεν το ‘χετε επισκεφθεί ακόμη, χάνετε!