Αθήνα κέντροΤαβέρνες / Μεζεδοπωλεία

“Ο Άγγελος” απ’τα διαμαντάκια των Εξαρχείων

Σαββατόβραδο.. απ’τις λίγες φορές που δεν έχω προγραμματίσει κάτι και χαζεύοντας στο fb πέφτει το μάτι μου σ’ένα άρθρο της Ελένης Ψυχούλη για ένα μαγαζί στα Εξάρχεια με το όνομα “Ο Άγγελος” που μου κινεί το ενδιαφέρον.
Ως “γευσιθήρας” – λέξη που δανείζομαι και οικειοποιούμαι γιατί με καλύπτει απόλυτα από το φίλο μου Δημήτρη Ρουσουνέλο (ελπίζω να μου το επιτρέπει) ? – δε χάνω στιγμή και μετά από λίγη ώρα βρίσκομαι με δυο φίλες στα Εξάρχεια.

Η περιοχή δύσκολη και καθόλου οικεία σε μένα… parking δύσκολο, κόσμος που κινείται σε ρυθμούς τελείως διαφορετικούς απ’τους δικούς μου, λίγο έξω απ’τα νερά μου θα έλεγα!
Όμως για το καλό φαϊ… έχω κάνει πολλές υποχωρήσεις και υπερβάσεις θα έλεγα.
Μπαίνουμε στο νεοκλασικό κατά τις 22.00 μ.μ. αφού πριν είχα μιλήσει με τον ιδιοκτήτη στο τηλέφωνο (τον Άγγελο) κι η έκπληξη στα μάτια μας είναι εμφανής.
Κανένας πελάτης, πιάτα πάνω στα άδεια τραπέζια, λίγο ψυχρή ατμόσφαιρα κι ο φωτισμός χαμηλός.
Αναρωτιόμαστε… λάθος μέρος; λάθος ώρα; κάποια συγκυρία που δεν γνωρίζουμε;
Ο Άγγελος μας υποδέχεται στην είσοδο μ’ενα ζεστό χαμόγελο έτοιμος να φύγει για να πάει να φέρει φρέσκο ψωμί!!!
Με ρωτάει που πάρκαρα (με νοιάξιμο αληθινό) κι όταν του λέω σ’ένα κοντινό υπαίθριο αφύλακτο parking… μου λέει φέρτο εδώ μπροστά να είσαι ήσυχη. Το “εδώ μπροστά” σήμαινε να κλείσω δύο αυτοκίνητα… αλλά έδειχνε τόσο σίγουρος που δεν άφηνε περιθώριο να το σκεφτώ. Τον εμπιστεύτηκα και παρκάροντας διπλοσειρά στη Ζωοδόχου Πηγής, ξανανέβηκα τις σκάλες του παλιού νεοκλασικού.
“Όποιον έχεις κλείσει.. θα μας φωνάξει” μου είπε με πλατύ χαμόγελο.
Μας ρωτάει στα γρήγορα τι θα πιούμε (εννοεί λευκό ή κόκκινο κρασί χύμα) πολύ σίγουρος γι’αυτό που προσφέρει αφού συνεργάζεται με τον Οινότυπο, την κάβα στη Χ. Τρικούπη με μεγάλη ποικιλία σ’ότι έχει να κάνει με ελληνικό κρασί και αλκοόλ.
Καταλήγουμε σε κόκκινο cabernet που οι φίλες μου πίνουν ευχάριστα.. εγώ ως η περίεργη της παρέας που το χύμα δεν το αντέχω ζήτησα μπύρα. Η μόνη που διέθεται το μαγαζί ήταν μια γερμανική ξανθιά Oettinger Pils την οποία και παρήγγειλα. Η γεύση καλή αλλά δεν ήταν όσο κρύα θα ήθελα, αλλά ο Άγγελος έφτιαξε μέχρι αυτοσχέδια σαμπανιέρα με παγάκια για το δύσκολο πελάτη που του έτυχε ?. Μπορώ να μην το εκτιμήσω;;;
Σιγά σιγά το μαγαζί γεμίζει με γυναικοπαρέες, ζευγάρια, φοιτητές και οι μουσικοί αρχίζουν να κουρδίζουν τα όργανα.

Ο Άγγελος μας λέει τα πιάτα ημέρας (κατάλογος δεν υπάρχει)… ενθουσιάζομαι!
Αγνές πρώτες ύλες… σταμναγκάθι και ραδίκια άγρια, καυτά, βρασμένα εκείνη την ώρα, κρατάνε όσο πρέπει, γραβιέρα Αμφιλοχίας (δύο ειδών – απλή και με πιπέρια), φάβα ζεστή με ψιλοκομμένο κρεμμύδι πάνω.
Τα κυρίως συνοδεύονται με φρέσκια τηγανητή πατάτα ροδέλα σε μορφή τσιπς και οι μερίδες χορταστικές.
Η ψητή πανσέτα παίρνει και δίνει στα γύρω τραπέζια. Εμείς δοκιμάσαμε παϊδάκια κοτόπουλο που είχαν μαριναριστεί και ήταν πεντανόστιμα, μοσχαρίσιο μπιφτέκι σπιτικό, λουκάνικο original αφού συνεργάζεται με τον κρεοπώλη κουμπάρο του στο Μενίδι.
Οι επιλογές ακόμη αρκετές, όπως μοσχαρίσιο συκώτι, μπριζόλες μοσχαρίσιες και από χοιρινό λαιμό, προβατίνα και μπιφτέκι κοτόπουλο που η πιπεριά που περιέχει ακούγεται έντονα.

Ο Άγγελος αγαπάει το ψάρεμα. Ανυπομονούμε για την επόμενη φορά που θα πάει για ψαροτούφεκο ή θα φέρει ζουμερά στρειδόχτενα κι αχινούς.
Αγαπάει και το βουνό… τα σπαράγγια είναι η αδυναμία του καθώς και το κυνήγι. Αεικίνητος… μετά το μαγαζί, πολλές φορές φεύγει κατευθείαν για το βουνό και γυρίζει με θησαυρούς.
Η βραδιά μας ολοκληρώθηκε με κέρασμα γλυκό πορτοκάλι φτιαγμένο απ’τη μητέρα του, μπανάνα με σιρόπι σοκολάτας και κομματάκια σοκολάτας αμυγδάλου.
Στη σάλα σερβίρει μόνος και στην κουζίνα έχει ένα βοηθό. Ότι σερβίρει είναι αυθεντικό όπως κι ο ίδιος γι’αυτό και γίνεται γνωστός στόμα με στόμα, χωρίς διαφήμιση.
Τον αποχαιρετήσαμε ενώ η κυρία της διπλανής παρέας λικνιζόταν στους ρυθμούς που έπαιζε η ορχήστρα, μ’ένα κόστος γύρω στα €20 το άτομο.

Ζωοδόχου Πηγής 19 & Κωλέττη
Τηλ. 6978136064