Επίσκεψη στο Μυθικό Chateau Margaux

Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στα αμπελοτόπια του Bordeaux και παραμένοντας στην αριστερή όχθη, βρεθήκαμε στην περιοχή του Margaux όπου δεσπόζει το Μυθικό Chateau Margaux (Premier Gran Cru Classe En Medoc 1855), το οποίο σημειωτέον ανήκει αποκλειστικά πλέον στην ελληνικής καταγωγής οικογένεια Μετζελοπούλου. Η περιοχή του Margaux είναι η νοτιότερη περιοχή του Medoc και πιο κοντινή στην πόλη του Bordeaux.

Λίγα λόγια για την Ιστορία του δεν θα αρκούσαν ποτέ, όποτε θα προσπαθήσω να σας ταξιδέψω πίσω στον χρόνο και την γοητεία του συγκεκριμένου Chateau.

H Γέννησή του
Από τον 11^ο αιώνα μετά Χριστόν και μέχρι τις αρχές του 15^ου , η περιοχή του Margaux δεν παρήγαγε τα φανταστικά κρασιά που παράγει στις μέρες μας, με τις ταξινομήσεις τους και τα όλα τους, αλλά επιτραπέζιους οίνους, τους επονομαζόμενους “Clarets”. Η γαλαζοαίματη συναναστροφή Γαλλίας και Αγγλίας είχε ως αποτέλεσμα την μαζική παραγωγή “Clarets” για την αγορά της Αγγλίας. Όλα αυτά μέχρι και το έτος 1572 όπου το Chateau Margaux έρχεται στην κυριότητα της οικογένειας Lestonnac. Ο Pierre de Lestonnac, γόνος της περίφημης οικογένειας, αναλαμβάνει τα ηνία και ξεκινά μια δεκαετή, εκ βάθρων αναγέννηση, με καινούρια αμπελοτόπια να φυτεύονται αντικαθιστώντας τα σιτηρά καθώς και με ανακατασκευή των υποδομών του Chateau. Το προφίλ των κρασιών του Chateau Margaux αλλάζει και γίνεται πολύ πιο ποιοτικό με την έκτασή του φτάνει τα 265 εκτάρια, η οποία παραμένει ακόμα και σήμερα στην κυριότητά του.

Από τις αρχές του 18^ου Αιώνα, η φήμη των κρασιών του επεκτείνεται σε όλον τον κόσμο. Στην Αγγλία είναι το πρώτο “Claret” που μπαίνει στον κατάλογο δημοπρασιών του Οίκου Christie’s, με την σοδειά του 1771. Με την ολοένα και αυξανόμενη διάδοσή τους αρχίζει και η υποτυπώδης (ανεπίσημη ακόμα) ταξινόμηση τους, μιας και δεν έχουμε φτάσει καν χρονικά στην Γαλλική επανάσταση του 1789.

Και εγένετο Γαλλική επανάσταση. Κρασί και Δημοκρατία δεν τα πολυβρίσκουν, με τον τότε ιδιοκτήτη του Chateau να πηγαίνει στην κρεμάλα…Το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων βγαίνει στο σφυρί με πλειοδότη την Laure de Fumel, τελευταία απόγονο της οικογένειας Lestonnac με την ελπίδα να το αναγεννήσει όπως οι πρόγονοί της, αυτή την φορά όμως από τις στάχτες του. Δυστυχώς το σχέδιο της δεν πήγε όπως θα ήθελε και ο οικονομικός μαρασμός οδηγεί το chateau πάλι στην Δημοπρασία το 1801.

Αυτή την φορά την έκπληξη κάνει ένας Μαρκήσιος, o Bertrand Douat Marquis de la Colonilla, βασκικής καταγωγής, ευγενής, που όμως δεν ενδιαφέρεται για τα κρασιά αυτά καθεαυτά, παρά μόνο για την φήμη του. Μάλλον ήταν το trend της εποχής να κατέχεις ένα Chateau, όντας πάντα ευγενής.
Οκ, κανένα πρόβλημα…Βλέποντας το κτίριο της έπαυλης, κάτι δεν του ταίριαζε και έτσι προσέλαβε τον εξαίρετο αρχιτέκτονα Louis Combes, για να χτίσει το μέγαρο του Chateau και όλες τις κτιριακές εγκαταστάσεις που χρειάζονταν για την παραγωγή των εξαιρετικών κρασιών του Chateau Margaux, εν είδει μικρής πολιτείας, με το μέγαρο να αποτελεί την crème de la crème του Chateau.

Το ημερολόγιο δείχνει 1855… ο Ναπολέων ο 3^ος θέλοντας να αναδείξει σε όλον τον κόσμο τα γαλλικά προϊόντα και ιδίως τα κρασιά, διοργανώνει στο Παρίσι την 2^η Διεθνή Έκθεση, ένα παγκόσμιο γεγονός. Σε αυτήν έλαβε χώρα μια τυφλή δοκιμή κρασιών από 60 Chateau της περιοχής του Medoc και ενός από την περιοχή νότια της πόλης του Bordeaux που ονομάζεται Graves.
Το αποτέλεσμα της δοκιμής ήταν η περίφημη ταξινόμηση “En Medoc 1855” που όρισε τις 5 κλάσεις καθώς και τα κτήματα που τις απαρτίζουν ακόμα και στις μέρες μας.
Το Chateau Margaux βαθμολογήθηκε με 20/20 και έτσι επικύρωσε το εισιτήριο για την πρώτη κλάση (Premier Gran Cru Classe En Medoc 1855). Η ταξινόμηση αυτή ουσιαστικά επιβεβαίωσε την προηγούμενη υποτυπώδη και ανεπίσημη κατάσταση των Chateau μιας και οι κανόνες της αγοράς είχαν δημιουργήσει από μόνες τους τις κλάσεις αυτές. Μια μποτίλια από το Chateau Margaux στοίχιζε σχεδόν διπλάσια τιμή σε σχέση με μια μποτίλια προερχόμενη από Chateau της δεύτερης βαθμίδας.

Φτάνοντας στον προηγούμενο αιώνα, το 1977 έρχεται στο προσκήνιο ο επονομαζόμενος “Hellene of the Medoc”, ελληνιστί “ο Έλληνας του Medoc”, Κος Ανδρέας Μεντζελόπουλος.
Γεννημένος στην Πάτρα το 1915, σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, μιλούσε 6 γλώσσες και ήταν κοσμογυρισμένος. Δραστήριος επιχειρηματίας στην Γαλλία, κατείχε ένα δίκτυο από 1,600 σημεία πώλησης ειδών διατροφής.
Στους – ιωνικού ρυθμού – κίονες της έπαυλης του Chateau Margaux είδε ένα κομμάτι της πατρίδας του και το 1977 αποφάσισε να επενδύσει στο τότε παρηκμασμένο Chateau.
Με το βλέμμα στο μέλλον επένδυσε δίχως αύριο στους αμπελώνες, στα κτίρια και σε μηχανολογικό εξοπλισμό αλλά το σημαντικότερο ήταν η επένδυσή του στους ανθρώπους του.
Με σκοπό μόνο την κορυφή, την ομάδα του Chateau ανέλαβε ο διάσημος Οινολόγος Emile Peynaud.
Το άσχημο στην περίπτωση μας, είναι ότι ο κος Μεντζελόπουλος πεθαίνει το 1980 πριν δει τα αποτελέσματα των προσπαθειών του.
Η συνέχεια όμως παραμένει χρωματισμένη σε ελληνικό χρώμα μιας και η θυγατέρα του, Mrs Corinne Metzelopoulos αναλαμβάνει το Chateau Margaux και με την βοήθεια της ομάδας που έχτισε ο αείμνηστος πατέρας της και επαναφέρει στο μυθικό Chateau την αίγλη που του αρμόζει.

Με το βλέμμα στο μέλλον, η οικογένεια Μεντζελοπούλου, συνεχίζει να επενδύει σε ολοένα και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις, αναμπελώσεις και τεχνικές, και σύντομα θα έχει ολοκληρωθεί και το νέο υπερσύγχρονο Οινοποιείο.

Περιήγηση στο Chateau Margaux
Κατά την περιήγησή μας στους χώρους του Chateau Margaux, περάσαμε από τον χώρο υποδοχής στο παλαιό κτίριο με τις ξύλινες δεξαμενές οινοποίησης για κάθε αμπελοτόπι ξεχωριστά, μιας και το καθένα έχει το δικό του υπέδαφος και μικροκλίμα, έστω και αν είναι στην ίδια περιοχή.
Ύστερα, βρεθήκαμε στο βαρελοποιείο του Chateau, όπου είδαμε εν δράση τον τελευταίο χειροτέχνη βαρελοποιό επί το έργον, φτιάχνοντας χειρωνακτικά ένα από τα 300 βαρέλια της ετήσιας παραγωγής του Chateau Margaux.
Τα υπόλοιπα βαρέλια αγοράζονται από 6 διαφορετικές “Tonnelliere” βασισμένα στις υψηλές προδιαγραφές που ορίζει το Chateau.

Κατόπιν βρεθήκαμε στο υπόγειο κελάρι με τα βαρέλια την στιγμή που οι εργάτες έκαναν το “racking”, ελληνιστί “μετάγγιση” για να ξεχωρίσουν το καθαρό κρασί από νεκρά κύτταρα των ζυμομυκήτων, που πεθαίνουν κατά το πάρτυ της ζύμωσης.

Η αίθουσα δοκιμής βρίσκεται κάτω από ένα πολύ όμορφο και προσεγμένο αμπελοτεμάχιο, το οποίο είναι δυστυχώς μόνο διακοσμητικό.
Εντάξει θα μου πείτε, οκ, μια υπόγεια αίθουσα είναι κάτω από αμπέλια, so what…και θα είχατε απόλυτο δίκιο αν δεν είχε θέα στον παράδεισο κάθε οινόφιλου… την βιβλιοθήκη του κτήματος με όλες τις χρονιές σε ένα πανέμορφο Οινοτούνελ. Όλοι θέλαμε να μείνουμε εκεί για πάντα!!!

Δοκιμή των περίφημων οίνων
Δοκιμάσαμε 2 κρασιά του Chateau Margaux…τα υπόλοιπα παρακάτω

Pavilion Rouge du Chateau Margaux 2012
(Blend: Cabernet Sauvignon 63%, Merlot 33%, Petit Verdot 3%, Cabernet Franc 1%)

Η δεύτερη ετικέτα του Chateau Margaux… Χρώμα κρυστάλλινο βαθύ ερυθρό με γκρενά ανταύγειες, αρώματα μαύρων φρούτων όπως το φραγκοστάφυλο, η βανίλια, το μαύρο μούρο, σε συνδυασμό με νότες πράσινης πιπεριάς, νύξεις μόκας και βανίλιας, συνθέτουν ένα αρκετά πολύπλοκο κρασί μεγάλης ποιότητας.
Αυτό επιβεβαιώνεται στο στόμα με το φυσιολογικό αλκοόλ, το πλούσιο σώμα και όλα τα αρώματα να ξαναέρχονται στο προσκήνιο σε μια πιο μαγειρεμένη εκδοχή τους, το Cassis. Η μόκα και τα φρούτα, έρχονται να πλαισιώσουν την αρκετά υψηλή του οξύτητα και τις βελούδινες τανίνες. Η επίγευση του είναι μέτριας έντασης αλλά μακρά και ευχάριστη.

Chateau Margaux Grand Vin, 2008
(Blend: Cabernet Sauvignon 87%, Merlot 10%, Petit Verdot 1,5%, Cabernet Franc 1,5%)

2008… όχι η καλύτερη χρονιά του…το σημειώνουμε αυτό!
2000, 2010, 2015, 2016 & 2018 είναι οι κορυφαίες χρονιές του στον 21^ο Αιώνα, μέχρις ώρας πάντα.
Η χρονιά του 2008 συγκαταλέγεται στις κλασσικές χρονιές με μέσο όρο βαθμολογίας, ένα ταπεινό 93/100!!!

Χρωματικά το 87% του Cabernet Sauvignon δεν αφήνει πολλά περιθώρια· έτσι βρίσκουμε ένα βαθύ πορφυρό, σχεδόν αδιαπέραστο με ανταύγειες βιολετί αλλά χωρίς ίχνος παλαίωσης μετά από 11 χρόνια. Αρωματικά είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, με φρέσκα και ώριμα μαύρα μούρα, βανίλια, cassis, ανθικές νότες βιολέτας, αρώματα από φίνο δέρμα, γλυκά μπαχαρικά, μαύρη σοκολάτα και καπνό από πούρο, τα οποία και συνθέτουν ένα πολυδιάστατο και σαγηνευτικό αρωματικό προφίλ.
Στο στόμα το κρασί έχει πλούσια δομή με τονισμένη οξύτητα και βελούδινες τανίνες· η επιτομή της διαχείρισής τους… η γεύση του σαν ελβετική σοκολάτα με μαύρα φρούτα, απαλή, φρουτώδης και αυστηρή.
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο τόμο για αυτό το μοναδικό κρασί. Η επίγευση του είναι απαλή, αξέχαστη, με τον φρουτώδη χαρακτήρα και τις σοκολατένιες νότες να ολοκληρώνουν την απόλαυση, μέχρι……..μέχρι την επόμενη γουλιά, κάθε μια ξεχωριστή, κάθε μια να προσθέτει και ένα επίπεδο γεύσης ακόμα, μοναδικό.

ΥΓ: Αν είναι έτσι οι κλασικές χρονιές δεν θέλω να ξέρω πόσο μαγευτικές θα είναι οι κορυφαίες!!!

ΥΓ 2. Προσωπικά, η χρονιά του 2008 είναι τρομερά σημαδιακή μιας και τότε ξεκίνησα την εργασιακή μου σταδιοδρομία!!!

Nikos Fradelos
Certified Sommelier

Wine Critic at International Wine and Spirits Competition