Silar – Το Fine-Dining που έλειπε από τη Γλυφάδα

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί μια περιοχή όπως η Γλυφάδα, δεν μπορεί να στηρίξει εστιατόριο υψηλού γαστρονομικού επιπέδου.
Γιατί όσοι είναι νότια θα πρέπει να μετακινούνται στο κέντρο όταν θέλουν να απολαύσουν ένα καλό δείπνο;
Και απάντηση νομίζω δεν έχω ακόμη…
Με ρωτούσαν φίλοι και πέραν δύο-τριών φωτεινών εξαιρέσεων στη Βουλιαγμένη, δεν είχα τίποτα να προτείνω στα νότια.
Τα περισσότερα εστιατόρια στην περιοχή είναι λίγο απ΄όλα… σερβίρουν καφέ, brunch, το βράδυ κάποια ριζότι και φιλέτα και αργά μετατρέπονται σε μπαρ για διασκέδαση ως το πρωϊ… κανένας χαρακτήρας!
Διαβάζοντας λοιπόν ότι η Άλκηστις Παπαδέα είχε την τόλμη να ανοίξει το Silar στη Γλυφάδα, ένα εστιατόριο που διαφέρει απ’τα all-day της περιοχής, χάρηκα αφάνταστα και πιστεύω ότι πρέπει να πετύχει!
Και έχει κάθε λόγο να πετύχει και να το στηρίξει το κοινό που αγαπά το καλό φαγητό, αφού τα ηνία στην κουζίνα έχει ο Άγγελος Μπακόπουλος που έχει δώσει πολύ καλά δείγματα γραφής στο Doryssa Seaside Resort στη Σάμο και πέρυσι στο εστιατόριο του ξενοδοχείου “Katikies” στη Μύκονο.
Απ’τους πολύ ταλαντούχους chef της γενιάς του, άδραξε την ευκαιρία να παρουσιάσει την κουζίνα του και στο κοινό της Αθήνας, αναλαμβάνοντας το “Silar” ως executive chef. Με head chef τον αδερφό του Γιώργο Μπακόπουλο, δημιουργούν πιάτα άρτια τεχνικά με εξεζητημένους συνδυασμούς υλικών που σίγουρα απευθύνονται σε ψαγμένους ουρανίσκους!
Το μενού έχει πιάτα ευφάνταστα, τα οποία – όσα τουλάχιστον δοκίμασα, και δεν ήταν λίγα – είναι και στην εκτέλεσή τους, υψηλού επιπέδου.
Αφεθήκαμε στα χέρια του chef, τον εμπιστευθήκαμε τυφλά κι απολαύσαμε ένα menu degustation σε συνδυασμό με wine-pairing απ’το somelier του εστιατορίου, Βαγγέλη Ματθαίο, που πραγματικά με εντυπωσίασε.
Ξεκινήσαμε το δείπνο μας με δύο amuse bouche πολύ ιδιαίτερα, τόσο σε παρουσίαση όσο και σε συνδυασμό υλικών· το ένα foie gras – ferrero και το δεύτερο σπανάκι, chips από μελάνι σουπιάς και gel φέτας… αλήθεια δεν ξέρω αν είχα να επιλέξω ανάμεσα στα δύο, ποιο θα προτιμούσα!
Πρώτο πιάτο (δεν έχει μπει ακόμη στον κατάλογο) χέλι συνδυασμένο με τσιγαρέλια κι ένα διακριτικό αυγολέμονο, που πραγματικά σε έβαζε σε πειρασμό να το απολαύσεις με το χειροποίητο ψωμί, ως την τελευταία μπουκιά.
Η σαλάτα με παντζάρια και κριθαροπαξίμαδα μου άρεσε, καθώς τη γλυκύτητα των παντζαριών, την ισορροπούσε η έντονη γεύση απ΄το κατίκι Δομοκού.
Το κρασί που συνόδευσε αυτά τα πρώτα πιάτα ήταν το Viognier Κτήμα Μερκούρη 2017, του οποίου μας κατέκτησε η γευστική φινέτσα· αρώματα εσπεριδοειδών και επίγευση βανίλιας.
Πιάτο must που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε, είναι τα χτένια σε συνδυασμό με ψιλοκομμένη μοσχαρίσια γλώσσα και πουρέ σελινόριζας.
Του ταίριαξε καλά το ξηρό ροζέ ξινόμαυρο Esprit Du Lac του κτήματος κυρ-Γιάννη.
Φαίνεται ότι ο chef αγαπάει το surf and turf γιατί και στο επόμενο πιάτο μας, το φιλέτο συναγρίδας συνδυάστηκε με μοσχαρίσιο γλυκάδι παναρισμένο με panko, μανιτάρια, φουντούκια και ζωμό dashi. Τόσο η παρουσίαση του πιάτου, τόσο και ο συνδυασμός των υλικών έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Το κρασί που ήρθε να συμπληρώσει το πιάτο ήταν οι “Πέτρινες Πλαγιές” Παλυβού· η οξύτητα του chardonnay που την ισορροπούσε η ευχάριστη κι αρωματική μαλαγουζιά, ανέδειξαν ακόμη περισσότερο το πιάτο.
Το κυρίως ήταν ένα πιάτο με αέρα επτανησιακό· φραγκόκοτα με κανελάτο φύλλο, ραβιόλι ξινομυζήθρας, παστινάκι και σάλτσα από σπετσερικό.
Το ξινόμαυρο Alta από το κτήμα Θυμιόπουλου στη Νάουσα, με τις ζουμερές και μεταξένιες τανίνες του, έδωσε άλλη διάσταση στο πιάτο.
Και βέβαια ένα τέτοιο δείπνο, δε θεωρείται ποτέ ολοκληρωμένο αν δεν κλείσει με γλυκό.
Δίνοντας ο chef τη σκυτάλη στον pastry-chef του, Γιάννη Βλαχοσωτήρο, έκανε τη βραδιά να κλείσει γλυκά, με μια πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων.
Δοκιμάσαμε ένα sorbet γιαούρτι με κάρδαμο, με κύριο συστατικό τη μαστίχα και η κανέλα και το lime έδιναν το τελικό touch.
Για τους λάτρεις της σοκολάτας, η πρόταση είναι σοκολάτα γάλακτος με μαλακή καραμέλα, φουντούκι και υφές από κόκκινα φρούτα.
Ξεχώρισα την cremeux dulcey που ήταν μια αέρινη μπάρα λευκής σοκολάτας με sorbet μπανάνα-γλυκάνισο και μάνγκο.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, έφτασαν στο τραπέζι μας, δύο μοναδικά mignardises (χειροποίητες γλυκές μπουκιές)· το ένα ήταν ζελεδάκι με γεύση passion-fruit και το άλλο ένα σοκολατάκι με γεύση γιασεμί.
Η μαλαγουζιά απ’το κτήμα Σαμπάνη, με τα αρώματα λουλουδιών και φρούτων, συνόδευσε μοναδικά τα γλυκά μας.
Θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφέρω ότι όλα τα αλλαντικά και το ψωμί φτιάχνονται στην κουζίνα του εστιατορίου, κάτι που δύσκολα συναντάμε στα περισσότερα εστιατόρια.
Υπολογίστε κατ’άτομο γύρω στα €50-60 με ορεκτικό, κυρίως πιάτο και γλυκό (δεν συμπεριλαμβάνεται κρασί).
Το Silar ήρθε για να φέρει άλλον αέρα στη Γλυφάδα που απέκτησε επιτέλους ένα εστιατόριο fine-dining!

Αρτέμιδος 3, Γλυφάδα
Τηλ. 210 8982831

Σημείωση: Το εστιατόριο έκλεισε τέλος Μαρτίου 2019