“Brazilian” – Το θρυλικό καφέ που άφησε ιστορία

Καθώς το εορταστικό πνεύμα το καλούσε αυτές τις μέρες, κατεβήκαμε αρκετές φορές στο κέντρο της Αθήνας… ψώνια, βόλτες, καφέ, ποτό και φαγητό με φίλους.
Ένα βραδάκι, παρέα με φίλες, πίνοντας ένα κρασί στο Pasaji, με τη στοά Σπυρομήλιου στολισμένη και φωτισμένη, πιο γιορτινή από ποτέ, θυμήθηκα ένα ιστορικό καφέ της Βουκουρεστίου που έκλεισε τον κύκλο της ζωής του το Νοέμβριο του 2002, το θρυλικό “Brazilian”. Στη θέση του σήμερα είναι το “Clemente”.
Πως το θυμήθηκα θα μου πείτε; Από μια γευστική μνήμη, πως αλλιώς;
Τουλάχιστον μια 20ετία πίσω, πηγαίνοντας στο γραφείο (δούλευα σε ναυτιλιακή λίγο πιο πάνω) σταματούσα για καφέ και ένα μοναδικό sandwich· αφράτο ψωμάκι κοτσίδα γεμισμένο με ένα μείγμα ροκφόρ και φέτες αγγούρι. Δεν το ξαναβρήκα από τότε και μου’χει λείψει είναι η αλήθεια!

Και θέλοντας να μάθω λίγα παραπάνω για το ιστορικό “Brazilian” διάβασα όσα παλιά άρθρα βρήκα.
Ήταν το 1944, όταν ο Ευάγγελος Σαραβάνος, που είχε ζήσει χρόνια στη Βραζιλία, αποφάσισε να μυήσει τους Αθηναίους στην κουλτούρα του καφέ.
Έτσι γεννιέται το ” Cafe Brazilian”, το ιστορικό στέκι της Βουκουρεστίου που φιλοξενούσε καθημερινά τον ανθό της ελληνικής διανόησης και τέχνης..Ελύτης, Καρούζος, Μόραλης, Φασιανός, Βακαλό, Μερκούρη, Χατζιδάκις, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Κατράκης, Βασιλικός, Ταχτσής και πολλοί ακόμη, πιστοί θαμώνες του. Μάλιστα ο Τσαρούχης έχει ζωγραφίσει και γράψει ποίημα για το Brazilian. Ο Αβέρωφ όταν δεν ευκαιρούσε, έστελνε το σωφέρ του να πάρει καφέ σ’ένα θερμός.
Όπως και πολλοί Αθηναίοι που είχαν εθιστεί στην εξαιρετική ποιότητα του καφέ και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του.
To 1983 αγοράζει το cafe από τον Σαραβάνο, ο Αντώνης Ψωμάς. Ίσως είναι το μόνο cafe που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από την εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Ως προς το θέμα του καφέ, και της σαρωτικής μόδας του φραπέ, ο Ψωμάς έλεγε ότι ο στιγμιαίος, γενικώς είναι λάσπη, δεν είναι καφές… ότι είναι μόδα και θα περάσει. Και δεν είχε άδικο!

Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα από την ίδρυσή του, το 2002, με την ανακαίνιση του κτηρίου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού κλείνει ο πρώτος κύκλος ζωής του Brazilian. Στο Citylink, το πιο “ευρωπαϊκό” τετράγωνο της πόλης, το ιστορικό cafe δεν καταφέρνει να ξανανοίξει.
Η ιδιοκτησία του περνάει στα χέρια του Κυριάκου Κακριδά – ενός επιχειρηματία που απέκτησε μεγάλη πείρα στον τομέα της εστίασης στο Τορόντο – και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Όπως ο Σαραβάνος, έτσι κι ο Κακριδάς μόλις επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, αναλαμβάνει το Brazilian και του ξαναδίνει ζωή, αυτή τη φορά στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου, στο χώρο που για 34 χρόνια στεγάζονταν οι Πορσελάνες Προκοπίου.
Η σφραγίδα του νέου ιδιοκτήτη είναι εμφανής στον κομψό και φιλικό χώρου του ισογείου και του παταριού. Η διάθεση να διατηρήσει τη μνήμη του Brazilian είναι εμφανής. Ο Κακριδάς δεν ξεχνάει την ιστορία· αντίθετα τη σέβεται και την τιμά. Τους τοίχους κοσμούν φωτογραφίες των διάσημων πελατών που κοσμούσαν και το παλιό μαγαζί.
Σε ένα μεγάλο κάδρο η “Συμφωνία του Μπραζίλιαν” που έγραψε το ’54 ο Ταχτσής τραβάει την προσοχή. Το ίδιο και το επιβλητικό φωτιστικό με τις σπασμένες πορσελάνες.
Όσο για τις γεύσεις, παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Ο εσπρέσο, ένα χαρμάνι που εισάγεται από την Αμερική, είναι το δυνατό χαρτί του. Τα κλασικά κρουασάν, η βρετανικού τύπου πουτίγκα, η λεμονόπιτα και όλα τα υπόλοιπα γλυκά που βγαίνουν από το εργαστήριο τους, δια χειρός του επί 14 χρόνια ζαχαροπλάστη του παλιού μαγαζιού.
Οι πελάτες αυτής της εποχής, δικηγόροι, χρηματιστές, τραπεζικοί υπάλληλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, υπάλληλοι εταιρειών με διαφορετικές ανάγκες. Απολαμβάνουν ένα ελαφρύ γεύμα στο μεσημεριανό τους διάλειμμα από τη δουλειά. Οι επιλογές αρκετές.. σάντουϊτς με φρέσκα υλικά, σπιτικές πίτες, ομελέτες, κις λορέν, πλατό τυριών και αλλαντικών, δροσερές σαλάτες και αρκετές προτάσεις ημέρας, όπως ζυμαρικά και κάποια πιάτα με κρέας.
Κρατώ τις μνήμες απ’αυτό το μοναδικό cafe που το πρόλαβα στο ναδίρ του και τις μοιράζομαι μαζί σας… σε κάποιους ίσως θύμησα πολλά!
Κι αν βρείτε κάπου το sandwich που έφτιαχναν τότε… μοιραστείτε το μαζί μου!